Teren Umocnień Czechosłowackich Hlučín – Darkovičky

Obecnie teren umocnień jest rangi europejskiej prezentacją wyjątkowego systemu fortyfikacyjnego naszej Republiki, który powstawał w latach 1935–1938. Tworzą go schrony piechoty MO-S 18, MO-S 19, MO-S 20 oraz lekki obiekt LO vz. 37A. Obiekty terenu umocnień różnią się pomiędzy sobą od strony w zakresie rzutowania, jak i taktyki ogniowej, a także przedstawią różne stopnie wytrzymałości. Początek remontu obiektu umocnień MO-S 19 sięga aż 1984 roku. To właśnie tutaj po raz pierwszy zainstalowano oryginalne działo forteczne vz. 36, które przez długi czas było jedyną bronią tego rodzaju, zainstalowaną w autentycznym środowisku pomieszczenia strzelniczego. Teren w żywy sposób przedstawia, jak wyglądało codzienne życie żołnierza w fortecach, np. za sprawą pokazu technik obserwacyjnych (przez peryskopy).

Obiekt MO-S 18 (W Oboře) jest jednostronnym schronem piechoty z II. stopniem wytrzymałości. W roku 1940 armia niemiecka wyrwała ze schronu kopułę obserwacyjną. Obiekt mieści pierwotnie sprawną pompę Royal i generator diesla, w pełni funkcjonalną wentylację z filtracją, zbiorniki na wodę, kwatery, magazyny amunicji oraz wyposażoną strzelnicę. W pomieszczeniu strzelniczym na oryginalne działo forteczne, vz. 36 kaliber 47 mm zainstalowana jest obecnie część radzieckiego działa przeciwpancernego DOT4, które było inspirowane oryginalną czechosłowacką bronią.

MO-S 19 (V Aleji) to samodzielny, obustronny, dwuskrzydłowy i dwupiętrowy schron piechoty z dwoma kopułami obserwacyjnymi i jedną kopułą z karabinem maszynowym. Z uwagi na zakładany silny atak nieprzyjaciela w miejscu budowy, schron wykonano w III. klasie wytrzymałości. Konstrukcja stropu osiąga grubość 2,5 m, a przednia ściana 2,75 m. Uzbrojenie obiektu obejmowało dwa przeciwpancerne działa forteczne vz. 36 sprzężone z ciężkimi karabinami maszynowymi vz. 37 oraz lekkimi karabinami maszynowymi vz. 26. Obronę bunkra umożliwia wydłużone boczne ściany wybiegające w boki z osadzonymi kopułami. Wejście do obiektu przez potrójne drzwi znajduje się w tylnej ścianie. Obieket został wyremontowany w latach 1985-1990. W obiekcie znajduje się unikatowe forteczne działo przeciwpancerne vz. 36 i inne oryginalne bronie w tym łoża artyleryjskie i optyka.

MO-S 20 (U Orla) planowano pierwotnie jako obiekt zostanie włączony do planowanej twierdzy, która miała zostać wybudowana w późniejszej fazie. Chodzi o twierdzę z unikalnym własnym wejściem, jakiego normalnie nie posiadają inne obiekty forteczne.

O planowanym połączeniu z twierdzą świadczy szyb o głębokości ponad 26 m, który miał łączyć obiekt z podziemnymi systemami fortecznymi. Uzbrojenie obiektu stanowiły dwa działa przeciwpancerne, uzupełnione ciężkimi karabinami maszynowymi vz. 37 oraz lekkimi karabinami maszynowymi vz. 26. Podczas wojny obiekt był w ramach ćwiczeń ostrzeliwany przez armię niemiecką, a wiosną 1945 roku stał się dla niemieckich jednostek 1 Armii Pancernej i Węgierskiej 1 Armii kluczowym punktem obrony przed nacierającymi jednostkami 38 Armii 4. Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej. Z technicznego punktu widzenia obiekt znajduje się obecnie w stanie, w jakim znajdował się pod koniec drugiej wojny światowej (a więc bez kopuł pancernych i strzelnic) Wnętrze zostało znacznie uszkodzone w wyniku wybuchu amunicji odpalonej przez wycofujące się siły niemieckie. LO vz. 37A a więc tak zwany rzopik to obiekt wyposażony w dwa łoża na karabiny maszynowe, peryskopy, wentylator oraz sprzęt inżynierski. Obiekt i jego okolicę doprowadzono do stanu imitującego rok 1938, zamontowano barykady inżynierskie, zapory przeciwpiechotne oraz rów przeciwpancerny.