Obiekt jest dwukondygnacyjnym schronem piechoty, którego budowa datowana jest na rok 1936, prace zakończono we wrześniu 1938 roku. Schron z funkcjonalnego punktu widzenia był kompletny wraz z uzbrojeniem. Chodzi o obiekt II. stopnia wytrzymałości, pierwotne wyposażenie składało się z dwóch kopuł pancernych i serii karabinów maszynowych. Po zakończeniu budowy odbywały się tutaj testy reflektorów. Podczas niemieckiej okupacji doszło do znaczącego uszkodzenia schornu wskutek wyrwania elementów pancerzonych. Od czasu tego zniszczenia budynek był opuszczony do 2013 roku, kiedy to przeprowadzono gruntowną rzebudowę, przywracając obiekt do stanu technicznego z 1938 roku. Wyjątkowość obiektu polega na lokalizacji tzw. kopuły zatkanej, a także na odnowionej ochronie skrzydeł z szyn. Obiekt jest chroniony trzyrzędową barierą obwodową.