Ruda Śląska - Bielszowice - polski schron bojowy 33

Obiekt zaprojektowano i wykonano jako jednokondygnacyjny obiekt kategorii „D”, co oznaczało, że mur był odporny na trafienie pociskiem o kalibrze 220 mm. Schron wykonano z betonu wzmocnionego prętami stalowymi o średnicy 10 mm w warstwie zewnętrznej) oraz 20 mm (w warstwie wewnętrznej) Ta ochrona zapewniała załodze składającej się z około dziesięciu ludzi wystarczające bezpieczeństwo podczas walk. Na wewnętrznych pozycjach ścian do betonu wprowadzono dodatkową zabezpieczenie w postaci siatek stalowych. Ponadto obiekt jest wzmocniony stalowymi belkami, pomiędzy które włożono metalowe listwy o grubości 5 mm. Sufit ma grubość około 1,5 m. Uzbrojenie składało się z dwóch ciężkich karabinów maszynowych wz.30 kaliber 7,92 mm (jeden w półkuli na obrotowej podstawie i jeden na strzelnicy na ścianie) oraz jeden lub dwa wz. 28 kaliber 7,92 mm. Oprócz tego schron wyposażony był również w artyleryjską kopułę obserwacyjną typu 36. Kompozycja wewnętrzna składa się z kilku pomieszczeń. Znajduje się tutaj pokój dowódcy, pokój załogi, komora bojowa, dwie komory kopułowe, maszynownia i zawór gazu, który zabezpieczał schron również przed atakiem gazowym. Schron posiadał własną instalację elektryczną zasilaną z wbudowanej centrali elektrycznej (podstawa generatora została w maszynowni).

Następnie konstrukcję wyposażono w instalację do połączeń telefonicznych z komorą dowodzenia i wbudowanym systemem rur głosowych (jako łączność wewnętrzna), co jest charakterystyczne dla wielu obiektów Obszaru Warownego Śląsk. Nie brakowało również urządzeń filtracyjnych, ani instalacji wodnej niezbędnej do chłodzenia HMG. Zadaniem obiektu oprócz obserwacji artylerii, było przede wszystkim zamknięcie drogi z przygranicznej osady z Bieloszowic do centrum Nowego Bytomia.