Obiekt dowodzenia linii umocnień, udostępniony po rozległym remoncie w latach 2008-2012. Bunkier wybudowano w roku 1938 w celu wzmocnienia linii umocnień Obszaru Warownego Śląsk poprzez osadzenie jednostki piechoty zwanej kompanią specjalną ciężkich karabinów maszynowych i artylerii fortecznej. Architektonicznie jest to dwukondygnacyjny budynek o charakterystycznym wydłużonym skrzydle tylnej ściany. Podłogi w niektórych pokojach wykonano z terakoty, co nie występuje w żadnym innym budynku tego charakteru. Budynek był w pełni samowystarczalny energetycznie dzięki wyposażeniu elektrowni i maszynowni w zbiorniki paliwa i wody. Bunkier dysponował również systemem filtracyjnym w celu zapewnienia gazoszczelności. Cechą charakterystyczną tego obiektu są trzy wyjścia ewakuacyjne. Dwa z tych wyjść chronione są przez strzelnicę LMG, która chroniła również obiekt jako całość.