Bobrowniki - Polski schron bojowy

Punkt oporu „Bobrowniki” znajdował się na „Wzgórzu 310” pomiędzy wsiami Bobrowniki i Namiarki. Wybór tego wzgórza nie był przypadkowy. Wzgórze ma u podstawy szerokość ok. 700 m i długość 1500 m. Do września 1939 wybudowano na stoku łącznie 17 fortyfikacji. Pas stałych i polowych umocnień otoczył całe wzgórze pierścieniem, w wyniku czego utworzono stały punkt oporu. Poszczególne obiekty były ze sobą połączone siecią okopów i rowów łączących, ale w skutek powojennej działalności rolniczej zostały praktycznie zrównane z ziemią. Obrona tego obszaru opierała się na żelbetowych schronach na karabiny maszynowe, ich załogi miały zniszczyć wroga na małe i średnie odległości do 800 m. Podczas okupacji Niemcy nie korzystali z umocowań Bobrowniki, brali stąd jedynie część pozostałej amunicji artyleryjskiej. W okresie powojennym wzgórze stało się miejscem ćwiczeń krajowej jednostki obrony przeciwpowietrznej z Bytomia. Z upływem czasu doszło do dewastacji technicznego i socjalnego wyposażenia schronów, same obiekty zostały zamaskowane przez chwasty i odpady. Stowarzyszenie „Pro Fortalicium” rozpoczęło zarządzanie terenem Bobrowniki w 2004 roku, poszczególne schrony są stopniowo remontowane. Aktualnie stowarzyszenie wyremontowało lub remontuje:

1. Schron w rowie na zboczu autostrady A1.

2. Bojowy schron ciężkich karabinów w Namiarkach (obiekt 2 na dioramie).

3. Schron na ciężki karabin maszynowy w Namiarkach (obiekt 3 na dioramie).